poniedziałek, 1 sierpnia 2016

Św. Antoni z Padwy

Źródło: www.dekor-gifts.eu/oferta/dewocjonalia/figury-swietych
Przydomek, pod którym znamy tego świętego jest z lekka mylący ponieważ św. Antoni dopiero koniec życia spędził we włoskim mieście Padwa (Padua). Urodził się pod imieniem Ferdynand (Fernando), w 1195 roku w portugalskiej Lizbonie. Podobnie jak św. Franciszek przyszedł na świat w bogatej i respektowanej rodzinie. Już jako młodzieniec liczący sobie 20 lat wstąpił do zakonu Kanoników Regularnych św. Augustyna. Żywo interesowała go nauka Kościoła zatem dużo czasu spędzał na czytaniu i badaniu świętych ksiąg oraz klasyków łacińskich. W wieku 24 lat otrzymał święcenia kapłańskie. Wydarzeniem, które zmieniło jego życie było poznanie kilku franciszkanów udających się do Maroka by głosić Słowo Boże wśród muzułmanów. Ich proste i skromne, lecz jakże pogodne życie ujęło młodego Ferdynanda. Kiedy rok później doszła do jego uszu wieść, że wszyscy zginęli śmiercią męczeńską głosząc nauki Jezusa postanowił przyłączyć się do zakonu franciszkanów by za ich przykładem zostać męczennikiem za głoszenie Ewangelii na ziemiach niewiernych.
Jako franciszkanin przyjął imię Antoni, pod którym jest powszechnie znany. Jako członek Zakonu Braci Mniejszych studiował Pismo Święte i zajmował się pracą duszpasterską. Antoni otrzymał od Boga szczególny dar umiejętności podrywania tłumów swym talentem oratorskim. Głoszone przez niego kazania zdobyły wielką sławę.
W niedługim czasie podjął podróż do Maroka by wzorem swych poprzedników nauczać niewiernych. Nagła choroba udaremniła jego wyprawę. Tymczasowo osiadł we włoskiej miejscowości Forli, gdzie zajmował się ubogimi z przytułku. Potem został wysłany do głoszenia Słowa Bożego w Lombardii. Następnie splótł swe losy z francuskimi miastami Tuluza i Montpellier, w których wykładał na uniwersytetach.
Papież Grzegorz IX dostrzegł jego talent oratorski nazywając jego kazania szkatułką Biblii i przykazał mu pisanie kazań na dni świąteczne. W 1227 został mianowany prowincjałem regionu Emilia-Romania i przez trzy kolejne lata pisał kazania niedzielne, do momentu aż papież nie zwolnił go z tego obowiązku.
Resztę swych dni spędził w klasztorze Świętej Marii w Padwie gdzie zmarł w 1231 roku na puchlinę wodną w wieku zaledwie 36 lat.
Św. Antoni jest przedstawiany z Dzieciątkiem Jezus na rękach ponieważ wierzy się iż pewnej nocy Bóg przyszedł do niego pod postacią dzieciątka i ucałował go. Do jego symboli i atrybutów zaliczamy również księgę, lilię, serce, ogień (symbol gorliwości), chleb, osła i rybę.
Św. Antoni został kanonizowany 30 maja 1232 roku przez papieża Grzegorza IX, gdy nie minął jeszcze nawet równy rok od jego śmierci. Jest to najkrótszy przewód kanonizacyjny w historii Kościoła Katolickiego.
Św. Antoni dzierży patronat przede wszystkim nad osobami i rzeczami zaginionymi, a ponadto nad wieloma kościołami, parafiami i miastami, dziećmi, górnikami, małżeństwami, narzeczonymi, położnicami, ubogimi i podróżnymi.
Postać św. Antoniego znajdowała się na pierwszym herbie górnośląskich Świętochłowic, z którego zniknęła po wojnie.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz