Żywoty Świętych –
inaczej hagiografie to bazujące na faktach, a w niektórych
przypadkach także na legendach biografie świętych kościoła
katolickiego. Początek ich tworzenia sięga starożytności, czasów
pierwszych Chrześcijan.
W literaturze polskiej
autorem pierwszej hagiografii pod tytułem Żywoty Świętych starego
i nowego zakonu był jezuita Piotr Skarga. Napisane w 1577 roku
wydane drukiem zostały w dwa lata później. Praca została
opublikowana w dwóch tomach, które łącznie liczą tysiąc stron.
Praca Skargi należy do najpoczytniejszych w historii literatury w
języku polskim.
Decyzję o uznaniu osoby
za Świętą podejmuje w akcie kanonizacji papież w uznaniu jej
zasług dla Chrześcijaństwa (przez czcigodne życie lub męczeńską
śmierć w obronie wiary). Osoba taka otoczona jest kultem i czcią
przez wszystkich członków Kościoła.
Proces kanonizacji jest
dziś uregulowany wydaną przez papieża Jana Pawła II 25 stycznia
1983 r. Konstytucją Apostolską. Jednym z wyznaczników uznania
osoby za Świętą są dokonywane przez nią cuda, a sam proces jest
wnikliwy i dokładny.